Tijd-tekens:

De tijd schiet zijn pijlen. Voorwaarts... meer sneeuw in de haren met de zestig jaren. Terug kent slechts herinnering. Levenscourage voedt de strijd die leidt naar vriendschap met de levenscyclus. Tijd rafelt het lichaam, bezonken worden de kleuren, de vormen minder rank. De God die we dachten, de keizer die we waanden, de helden die we kusten ….ontnuchterd. Dankbaar voor de visioenen en dromen. Nog sneller gaan de pijlen en we herkennen de ijpunten in het leven. We zijn gelijken in het lijden. Erbarme dich voor de dansbeweging 'chorea Huntington', die te emotioneel is. Piété (Alain Platel) voor de dans van de dood. Haar erkennen geeft rust zonder acceptatie. Beminnen en verwondering blijven om de dans van zon en maan en aarde en de onzichtbare pirouettes in de kosmos. We liepen achter ideologische bewegingen en de verplichte vrijheid. Gekromde ruggen nu maar voorbij de economische slavernij. Soeverein eet de tijd aan ons. Meer in de tijd, meer toegewijd aan jou en het besef van angst om verlies van mijn tweede-ik. Overgave passende bij het ik-paar. In elkaar gevouwen, in tijd, in jij en ik. ' Ziet malkander gaarne' is een oude wijsheid.
.

De auteur Geert Kimpen, meent dat 'De 'Big-Bang'-de Oerschreeuw uit het Niets - is gecodeerd
teruggevonden in de Tora!
In het scheppingsverhaal spreken wetenschap en religie elkaar niet tegen.
Het Adam en Eva verhaal wordt metaforisch gezien en is rijk aan 'zinnebeelden'.

In dat verhaal zit letterlijk dat, omdat we uit het enig geïmplodeerde zaadje ontstaan zijn,
we ook verbonden zijn met elkaar, met alle sterren en planeten, jij en ik zijn in een onzichtbaar
netwerk met elkaar verbonden en samen verantwoordelijk om het paradijs te maken.

Wat de wetenschap vorige eeuw heeft ontdekt dat wisten de kabbalisten al 2000 jaar geleden..
Geert Kimpen /Ikon/ Het Vermoeden/ 09/08.

Een uiterst beminnelijke leraar in mijn leven was
professor dr. Toine Vossen (* 1923- † 2009)
opleider in de Client-centered therapie of de zogenaamde Rogeriaanse therapie,
met zijn specifieke aandacht in het leerproces voor het 'luistenen naar dromen' (cursus in universiteit Nijmegen).
De tekst hiernaast zoals gedrukt op zijn bedankkaartje, met op de andere kant de bloemversiering,
vertelt wonderlijk de essentie waar het volgens hem tussen mensen om gaat.
PS. Literatuur: ' Zichzelf worden in menselijke relatie'.
Ondertitel: Een ontwikkelings psychologie v.d. Rogeriaanse grondhouding en haar
verwerkelijking in psycho-therapie, onderwijs en bedrijfleven.

Wat ons ook verbond was 'verlies'. Hij verloor zijn zoon aan aids, ik mijn vriend!

Toine Vossen dicht
Je denkt misschien dat je wat moet zeggen
Je denkt misschien dat je me moet opvrolijken
Je wilt me misschien weer zien lachen en genieten
Je denkt misschien dat je moet troosten en adviseren

Wat ik vraag is dit:

Wil je nog eens en nog eens
Luisteren naar mijn verhaal
Naar wat ik voel en denk
Je hoeft alleen maar stil te zijn
Mij aan te kijken, mij tijd te geven
Je hoeft mijn verdriet zelfs niet te begrijpen
Maar als het kan
Slechts te aanvaarden hoe het voor mij voelt
Luisterend aanwezig zijn zal mijn dag anders maken.

Leven rond de dorpskerk St Anna
De kerktoren werpt zijn schaduw, op het kerkhof waar geliefden rusten, op het klooster en de school.
Op de grote en kleine mensen, de boeren, de fabrieksmensen.. Een schaduw van verleden die meeloopt een leven lang. Die het pad en de horizont kleurt met toekomstdromen. Kerktorenperspectief onbezonnen ervaren. Het kruis met zijn wijzers naar de ruimte tussen een hemel en aarde. De vertrouwde dorpsklokken die de zondag inluidden, opriepen voor feestdagen of om afscheid te nemen van een dorpeling, een kind, een ouder. Melancholische en trotse herinnering. Het dorp waar we uitgroeiden en leerden dat levensgeluk en onthechting zich verhouden tot de essentie van existentie.Gegroet dorp en 'Sint Anna'aan de Durme stroom'.

René Magritte, de bewoner van de villa in de Mimosastraat 97, Schaarbeek (Schaerbeek).
Het schildersnest-huis en thans museum van Rene en Georette bezoekt men in Jette, Esseghemstraat 135.
Bourgeois - bohémien, een uiterlijk ongerijmd met de vulkaan van ideeën. Creëerde de dag en de nacht in één beeld, maakte de leugen concreet door de inversie van beeld en woord ( het niet-zijn van de 'pipe'), toonde ons gedaanteveranderende vogels die luchten en wolken incarneerden. Schiep een nieuwe beeldentaal die geheimnissen én het onbewuste vorm gaven. Hij schiep beeldreflecties van onbewuste taal, verknipte zinnen en woorden tot nieuwe associaties. Zijn werk verdraagt geen etiquette, genre, concept nog doel toeschrijving. Een denker op reis 'tussen taal en beeld', correspondance d'esprit, excentrieke burgerlijkheid.De kracht van de kunst is de auto-openbaring. Margritte sensaties gaan van een glimlach tot koudwatervrees gevoelens.Zijn persoon het levend bewijs van de onmogelijk om in het geheim van de mens binnen te dringen.
Tip: The Menil Collection, Houston. Hiernaast: R. Margritte Alterego

Elk individu kent een levenswandel. Wandelt door de tijd, hand in hand met ouders, familie, partner… tot de tijd verloopt. Het individu en zijn omgeving interageren voor groei en kansen.
Toch zien wij ons graag als een autonome kern. Leven met de verbeelding een subject te zijn, met een 'ik wil' ervaring, zonder autoriteiten, ni Dieu - ni Maître. De inter-persoonlijke kant plaatst een individu in de vele leefsferen. Inter-persoonlijk zijn alle intellectuele en culturele bronnen die ons kneden, vormen, misvormen en zijn de bouwstenen van onze verschijningsvorm Onze fenomenologische aanwezigheid is een proces van de kinderkamer tot het bejaarden home.
Schoonheid en lelijkheid, existentiële spanningen vinden uitingen in metaforen, in droombeelden, soms schijnbeelden of wanen uit angst gegroeid. In de droom wordt een hele existentie herboren en gedynamiseerd. Bron voor de weg naar onbekende delen van een kosmische psyche. De ongeopende brief! We ontkomen niet aan onbewuste gemoedsaandoeningen, geënt op een dag of een tijd in het verleden. Ze worden buiten het ik om expressief. We dromen draken, kelders, zolders, moerassen, vuur, achtervolgingen, onontkoombare spanningsverhoudingen, hartpassies, naaktheid, opwinding… tot we ontwaken. Gelukkig!
De magie van het bestaan is te proeven. Het is vertaald in een waaier van materiele en immateriële verschijnselen. De woorden die het heimelijke verwoorden, de muziek die intense blijdschap in ons wekt of weemoed raakt... wijzen een richting. De wereldbeelden die we zoeken om er herkenning in te vinden of een kern , een identiteit. De sfeer van een ontmoeting kent zaligheden, kan rust en genot brengen, onze adem hoorbaar maken, luisteren naar het andere van de ander. De sfeerkracht van poëtische woorden, krachtige bron voor een geheimzinnige vereenzelviging. De sferen die we om ons creëren om ons geweten te immuniseren tegen een onbehaaglijke wereld. De eierschaalcocon waarin we ons afsluiten, onze juridisch geïmmuniseerde bunkers. Sferen horen tot onze essentie en ontastbare wonderlijke werkelijkheid. Allemaal alliteraties op Peter Sloterdijk's meesterlijke literatuur in 'Sferen'.